58. Nie ma odpoczynku!

            W obozie czekała na nas wielka feta. Ognisko, kiełbasy, wóda i zielsko. Widać Wyznawcy cieszyli się z przebiegu akcji. Tylko co chcieli przez to osiągnąć? Niby akcje są zorganizowane, ale nie wiem jaki mają cel. W sumie to chyba Rudy ma rację, ludzie się nas zaczną bać. Jak zwykle gdy zaczynałem wątpić odezwał się Abdul.

- Co? Co!? Nawet nie możesz tak myśleć. Jesteś przywódcą! Nie możesz pokazywać zwątpienia, skrupułów ani kurwa że się wahasz! Jak możesz nawet o tym pomyśleć. Kiełbasa wie co robi, wszystko co się teraz dzieje, było przez niego przewidziane!

- Wiem, ale… - grała głośna muzyka i każdy był zajęty sam sobą, więc na szczęście znowu nie zauważyli, że mówię do siebie.

- Jakie ale? Patrz, nawet Al-Kielbasad zrozumieli błąd! Zrozumieli przepowiednie! Przyszli nam pomóc, więc jak niby to może nie mieć sensu? Dobra, mam nadzieję, że mogę ci zaufać i że się nie wycofasz!

- Pewnie, że możesz!

- To teraz odbierz telefon… - rzeczywiście dzwonił, przez ten hałas nie słyszałem dzwonka. To Łysy, ciekawe czego chce.

- No siema – powiedziałem przykładając słuchawkę do ucha.

- Siema! Siema! Dobra akcja! Gratulacje!

- Co? Aaa… no dzięki.

- To pokaże tym skurwysynom, żeby z nami nie zadzierać w przyszłości. A tak swoją drogą to kupiłem tę furę co Rudy mi pokazał. Jest już w Raduszcze, więc jak chcecie możecie zaczynać.

- To zajebiście! Czuję już smak zwycięstwa!

- Spokojnie, nie tak szybko… - ściszył nieco ton głosu, jakby bał się, że ktoś go usłyszy – Ten Morozov, lepiej uważaj na niego.

- Co? Czemu?

- Moi informatorzy, nie mogli zdobyć informacji, to już mnie zdziwiło. Wysłałem więc tam na przeszpiegi mojego najlepszego szpiega. Znaczy byłego już szpiega, bo słuch o nim zaginął.

- Kurwa! Wiedziałem!

- Czekaj, ale czegoś się dowiedziałem. Ma zatarg z Mistrzem, ten go zrobił w chuja. Mieli razem jakiś interes prowadzić czy coś, ale no Mistrz go załatwił. Nie znam szczegółów, ale tutaj nie chodziło o pieniądze, a o władzę i to nie regionalną.

- Jakiś związek z wyborami?

- Tak, najprawdopodobniej. Jeszcze powęszę, ale nic nie obiecuje. Tymczasem bywaj! – rozłączył się.