66. Epilog

           Obudziłem się po nie wiem jak długim czasie. Wydawało mi się również, że kilka razy już odzyskiwałem przytomność, lecz coś mnie dalej usypiało. Otworzyłem oczy, ale nic nie widziałem. Straciłem wzrok? Gdzie ja jestem? Siedziałem chyba na krześle, bo czułem oparcie na plecach. Ręce i nogi miałem skrępowane więc nie mogłem wstać. Nie dałem rady nawet się uszczypnąć, żeby sprawdzić czy naprawdę się obudziłem.

65. Wyjaśniamy

            Na monitorze wyświetlała się skrzynka e-mail, z całą masą wiadomości. Pierwsza na którą zwróciłem uwagę z przed ponad roku. Treść była po angielsku, a jako że znam ten język nie miałem problemów ze zrozumieniem.

64. Kompleks wojskowo-naukowy?

            Jechaliśmy wśród lasu jeszcze ponad godzinę. Co jakiś czas patrzyłem stronę Vladimira, na którego twarzy malowała się mina, jakby czymś się przejmował. Niewiele czasu go znałem, ale z tego co pamiętam, to jedyne oprócz obojętności na twarzy co mu się pojawiało było wyrazem gniewu. Nie będę ukrywał, że ja tez byłem nieco przejęty tym co się działo. Wszystko nagle zaczęło się walić i gmatwać, a teraz miałem się przekonać o co tak naprawdę tu chodzi. Wcześniej miałem jasność co do sytuacji, ostatnio jednak to się zmieniło.

63. California

            Po kilku minutach jazdy po jakichś leśnych drogach, dojechaliśmy do miejsca w który zaparkowane było kilka samochodów. Jako, że słońce miało się już ku zachodowi, nie dało się dokładnie zobaczyć co to za auta i kto stoi obok nich. Podjechaliśmy bliżej i wyszliśmy z samochodu. Vladimir od razu podszedł do  jednego z mężczyzn. Nam natomiast ruchem ręki kazał zostać na miejscu, tak też zrobiliśmy.

62. Postępy

            Widać byłem bardzo zmęczony, bo po chwili pogrążyłem się we śnie. Leżałem  na ziemi, twardej zimnej skale. Kiedy wstałem i się rozejrzałem, zauważyłem, że jestem na szczycie jakiejś góry. Nade mną tylko gęste chmury, w Okół mnie też, z tą różnicą, że  gdzieniegdzie z morza obłoków wystawały wierzchołki innych szczytów. Stałem na niezbyt dużej górskiej półce, na której zmieściłoby się jakieś dwadzieścia osób i to w wielkim ścisku.

61. W góry

            Jechaliśmy w wielkim pośpiechu dobre kilka minut i nikt się nie odzywał. Rudy siedział z tyłu i najwidoczniej znowu się zawiesił. Tym razem jednak nie na długo.

- Kurwa! Dorwiemy tego chuja! – powiedział. – Jak, mógł! Zapłacili mu pewnie!

- Ba! – przerwał mu Vladimir. – Was w chuj zrobił, ale nie tylko. Mistrza psubrata też, wszystkich! Za późno się dowiedielim, ale zdążyliśmy was wyciągnąć.

60. Ciągle w grze!

            Siedzieliśmy w suce z Rudym przykuci do siedzeń grubym łańcuchem, który był tak krótki, że nawet nie mogliśmy wstać. Naprzeciwko nas było dwóch żołnierzy w kominiarkach. Siedzieli i nas pilnowali, nie mieliśmy nawet możliwości się ruszyć, a mimo to potrzebowaliśmy takiej obstawy. Bali się nas? W sumie teraz to już bez znaczenia. Pogodziłem się z tym, że to już koniec naszej misji. Mistrz wygrał i co gorsza miał rację. Za słabi byliśmy, aby się mierzyć z takim przeciwnikiem. Zawiodłem siebie i tych wszystkich ludzi, którzy we mnie wierzyli. Najbardziej jednak bolało mnie, że zawiodłem Rudego, który pomagał mi we wszystkim, łamał nawet swoje zasady i działał przeciwko sobie. Teraz siedział wpatrzony w grubą metalową ścianę i nie było z nim żadnego kontaktu. Nawet nie ruszał się, ani nie drgnął od kiedy nas przykuli.

59. Ostateczna rozgrywka!

            Szybko pobiegłem znaleźć Rudego, na szczęście nie było  z tym problemów. Powiedziałem mu o sytuacji i szybko ruszyliśmy do Trawicy po Przybyszewskiego. W międzyczasie zgarnęliśmy też Renię.

- Musimy się śpieszyć, zaraz wojsko otoczy miasto i nikt nie wejdzie ani nie wyjdzie. – powiedziała Renia, co tylko przyśpieszyło nasze działania.       

58. Nie ma odpoczynku!

            W obozie czekała na nas wielka feta. Ognisko, kiełbasy, wóda i zielsko. Widać Wyznawcy cieszyli się z przebiegu akcji. Tylko co chcieli przez to osiągnąć? Niby akcje są zorganizowane, ale nie wiem jaki mają cel. W sumie to chyba Rudy ma rację, ludzie się nas zaczną bać. Jak zwykle gdy zaczynałem wątpić odezwał się Abdul.

57. Udało się (?)

            Wcisnąłem gaz do dechy i pojechaliśmy ile sił w maszynie. Na wjeździe do Koszalina nie było barykad, widać wszystkich przenieśli do centrum. Ściemniało już się powoli i nad miastem zaczęła się unosić czerwona łuna. Jakby płonęło. Co tam się dzieje?

56. Sensacja

            Rudy wsiadł do samochodu i pojechaliśmy. Po drodze słuchaliśmy radia, w którym akurat leciały wiadomości.

- Widomości z ostatniej chwili. – mówił mężczyzna prowadzący audycję. – Dosłownie przed paroma minutami aresztowany został komendant koszalińskiej policji Jan Bachmann…

55. Wątpliwości

          Na miejscu czekał na mnie już Rudy. Stał przed brama wjazdową na podwórko otaczające naszą bazę.  Z jego miny mogłem wyczytać, że coś poważnego się stało. Trochę mnie to zaniepokoiło. Wjechałem na podwórze i zszedłem z quada.

54. Obóz

            Ares biegł przed siebie i tylko co jakiś czas się zatrzymywał, żeby mnie nie zgubić. Swoją drogą, ciekawe jak złapał trop? Może Rysie inaczej tropią niż psy. Poruszaliśmy się bardzo szybko do przodu, po rejonach których nie znałem. Rzadko zdarzało mi się być na Rokosowie, ale Ares dobrze sobie radził z terenem. Wiedział, też najwidoczniej, że policja patroluje ulice i w obecnej sytuacji boją się wejść między budynki, bo prowadził mnie właśnie tylko takimi drogami.

53. Ares

            Co prawda w mieście trwały zamieszki, ale tutaj tego nie było widać. Łysy rzeczywiście miał poważanie w mieście, bo ani policja, ani Wyznawcy tutaj się nie zbliżali. Mało tego, w jego klubie trwała impreza, zresztą jak zwykle. Znaliśmy już drogę więc szliśmy śmiało w tym kierunku. Żaden z obstawiających wejście ochroniarzy nas nie zatrzymywał, podobnie było w środku.

52. Kolejny z wielkich planów

            Podaliśmy sobie ręce na znak przypieczętowania umowy, coś w rodzaju podpisu. Łysy udał się w stronę samochodu zaparkowanego za budynkiem, ja natomiast udałem się do środka, aby porozmawiać z Przybyszewskim. Nasz Guru dalej się modlił i nie zauważył jak wszedłem po schodach na górę.

51. To tylko biznes (?)

Przebudziłem się, kiedy wjeżdżaliśmy na podwórko przed bazą w Trawicy. Stało tam jeszcze kilka samochodów, chyba mieliśmy gości. Rudy stwierdził, że pójdzie sam zobaczyć co się dzieje, a dopiero potem my. Jak powiedział tak i zrobił. Długo nie musieliśmy na niego czekać, bo jak się okazało przyjechał Łysy w sprawie jakichś interesów. Chciałem najpierw jednak pogadać z naszym Guru.

50. Fuzja

Oparłem głową o szybę i zasnąłem. Chwilę później znalazłem się na tej sawannie, która była miejscem pojedynku z Guru. Stałem tam na środku, trawa lekko falowała i łaskotała mnie w nogi.

- Witaj, z powrotem – odezwał się stojący za mną Guru Al-Kielbasad.

- No siema, jak tam się nie żyje? – odpowiedział, odwracając się do niego

49. Od nowa...

Powoli otwierałem oczy i promienie światła docierały do moich gałek. Zaraz, zaraz, skąd światło w jaskini? Otworzyłem teraz oczy najszerzej jak się dało, mimo bólu głowy, który mi to bardzo utrudniał i mimo tego okropnego światła. Zobaczyłem nad sobą biały sufit. Co jest? Zerwałem się szybko i usiadłem. Dopiero teraz zauważyłem, że leżałem na łóżku przykryty kocem. Rozejrzałem się na boki i zobaczyłem, że jestem w jakimś pokoju z białymi ścianami. Przy drzwiach stały dwa krzesła, na jednym spał Rudy, a na drugim siedział Jabol, który właśnie w tym momencie zauważył, że się obudziłem. Szturchając Rudego, wstał i podszedł do mnie.

48. Walka

Na miejscu czekał na nas już Said.

- Dobrze, że już jesteś. – powiedział. – Nie mamy na co czekać, tajemny ogień przodków rozpalony.

- Dałbyś mi coś chociaż zjeść.

- Nie, Guru też nic nie jadł. Chodź, ale sam.

47. W Łabuszu

            Ruszyliśmy w drogę, nie wiem tylko dlaczego Rudy pojechał nieco okrężną drogą do Łabusza. Udał się przed morską w stronę Kołobrzegu i w lesie skręcił w prawo. Jakbyśmy pojechali na północ szybciej byśmy dotarli na miejsce, ale cóż jego wybór. W sumie to nawet nie śpieszyło nam się zbytnio.

46. Konferencja

Otworzyłem oczy i rozejrzałem się po pokoju. Ziółka przestały już działać najwidoczniej. Wstałem z podłogi i podszedłem do Rudego, który spał na fotelu.

- Wstawaj. – powiedziałem.- ileż można spać?

- No właśnie. – odpowiedział przeciągając się i głośno ziewając przy tym. – Zobacz, która godzina.

45. Ciężarówki

            Cała ta ciemność szybko przemieniła się w zniszczoną przez człowieka okolicę. Może nie bezpośrednio przez niego, ale przez jego działania. Staliśmy przy drodze, która ciągnęła się przed nam, niemal aż po horyzont. Po obu stronach rósł las, chociaż może to słowo jest złe w tym wypadku. Stały tam suche pnie drzew, bez liści i niemal bez gałęzi. Korzenie wystawały z ziemi. Krajobraz jak z okolic elektrowni węglowych. Nagle za nami usłyszałem ryk silników i gdy się odwróciłem, ujrzałem kolumnę ciężarówek jadących w naszym kierunku.

44. Most

Poszedłem prosto do tego budynku, usiadłem na podłodze i zapaliłem jedną lufkę. Nie chciałem przesadzać, żeby nie odlecieć. Zaciągnąłem się powoli, chwile w płucach potrzymałem i wypuściłem chmurę gęstą jak wojskowa grochówka. Spojrzałem w lewo i nic, żadnych jazd. Potem odwróciłem się w prawo i się zaczęło.

43. Święta trójca

Tak też zrobiłem. Guru w niezłe gówno mnie wpakował. Jeśli ten gościu naprawdę całe życie ćwiczył, to już po mnie. Ostatnio z kimś się biłem w podstawówce. Ciekawe czy Jabol o tym wiedział. Wyszedłem z budynku i udałem się za niego. Zauważyłem, że stoi tam Sosna i rozmawia z Saidem. Kiedy przyjechał? Podszedłem bliżej, żeby się przywitać.

42. Przepowiednia

Wstałem z łóżka i poszedłem za Jabolem. Próbowałem powoli ogarnąć ten sen, lecz jakoś nie mogłem nic zrozumieć. Zbyt wiele osób, zbyt wiele sytuacji i nie było Kiełbasy. Przy wyjściu z budynku czekał na nas Said.

41. Artyleria

Można było się spodziewać, że szybko zasnę.

„-Wstawaj! Wstawaj! – darł mi się na duchem Jabol. – Wstawaj! Nadchodzą! – otworzyłem oczy i ujrzałem właściciela tego głosu. Morda ta sama, ale ubiór nieco inny. Był odziany w mundur wojskowy. Na głowie hełm, a na ramionach naszywki z polską flagą. Przypomniało mi się, że przed chwilą zasnąłem.

40. Al-Kielbasad

Długo na Jabola nie musiałem czekać, po jakichś piętnastu minutach podjechał.

- Wsiadaj! – krzyknął zatrzymując się na środku ulicy – Patrz, oddali nam już furkę.

- Siema, no to świetnie. – wsiadłem do środka i przywitałem się z nim i z gwardzistami siedzącymi z tyłu. – jak premiera?

39. BIAŁOGARD

No i ruszyliśmy w drogę powrotną. Było już grubo po drugiej w nocy i zmęczenie dawało się już we znaki. Ucieszony wizją rychłego spoczynku przyśpieszałem nasz marsz. Po drodze rozmawialiśmy o tym co tam się wydarzyło, chcieli ze mnie wyciągnąć o czym rozmawiałem z Vladimirem. Póki co jednak zostawię to dla siebie, nie wiadomo co z tego wyniknie.

38. VLADIMIR

Już na mnie tam czekał, kiedy podjechałem na miejsce.

- Ave, jak tam premiera się udała?

- Tłumy były, a szczegółów nie znam. Jakoś mnie tam nie ciągnęło.

- No słyszałem, do jakichś ważniaków chciałeś się dostać. Idziemy?

- Nie ma na co czekać.

37. WIELKI PLAN

Rozległo się dzwonienie mojego telefonu. Spojrzałem na niego i zauważyłem, że to Przybyszewski dzwoni.

- No co jest ziomuś? – zapytałem.

- Sze… szefie jakieś zadania dla… dla… mnie?

36. PREMIERA

Przemyłem twarz zimną wodą i zaparzyłem sobie kawę. Usiadłem przed telewizorem aby ją wypić. Nagle rozległ się dzwonek do drzwi, a wkrótce potem ich otwieranie. Wczoraj nie zamknąłem drzwi?

35. SABAKA

Pojechaliśmy do mojego mieszkania. Czekało tam już dwóch gwardzistów. Tylko jedno mi po głowie chodziło, położyć się spać. Uczyniłem wszelkie możliwe starania aby jak najszybciej to zrobić. Pożegnałem się z Rudym i poszedłem na górę. Umówiłem się z nim, że będzie na mnie czekał przy hurtowni na morskiej.

34. U ŁYSEGO

Sami zaś ruszyliśmy do domu Łysego. Dobrze, że Rudy wiedział, gdzie można go teraz znaleźć. Jechaliśmy w stronę Rokosowa.

- Dziwne – powiedział Rudy. – O tej godzinie, psy zatrzymują każdego, a minęliśmy już ze trzy patrole.

- Może to ludzie Kmiota? Daleko jeszcze?

- Już dojeżdżamy.

33. ŁYSY

- No to co się dzieje? – zapytałem zniecierpliwiony czekaniem na odpowiedź.
- Dobra, słuchaj – odezwał się Rudy siedzący przede mną na miejscu pasażera. – Nasza kwatera jak wiesz stoi na północy. Wiesz też jak pozyskujemy fundusze. Mieliśmy spokój, bo się ugadaliśmy z Łysym. Sytuacja się nieco zmieniła i musimy szybko działać.

32. NAWRÓCONY

Wszyscy wstali i w ciszy czekali na dalszy ciąg ceremonii. Guru skinął palcem na mnie. Dał mi w ten sposób sygnał, abym teraz to ja zabrał głos.

31. MODLITWA

    Pod koniec drugiego dnia przyszedł do mnie strażnik z informacją, że ktoś mnie odwiedził. Nie wiedział jednak kto to. Zaprowadził mnie do sali odwiedzin, gdzie czekał na mnie wysoki mężczyzna. Widziałem go już wcześniej. Gdzie? Chyba w tym ostatnim śnie.

30. MISJA

Zaprowadzili mnie do tej izolatki, gdzie byłem sam. W sumie jak nazwa wskazuje, to pomieszczenie chyba od tego jest. Mała prycza pod ścianą i kibel w rogu, po za tym miejsca tyle, że można tylko wstać z łóżka. Jedynym źródłem światła, była mała dziura w drzwiach służąca do podglądania co robię. Walnąłem się na pryczę i leżałem. Chciałem zasnąć, żeby jakoś przyśpieszyć upływ czasu, ale za wcześnie było na sen.

29. WIELKI POWRÓT

- Policja! Otwierać! – rozległ się głos zza drzwi.

28. UCIECZKA

- Szefie! Zgłoś się! Szefie! Wstawaj! -  darł się ktoś przez radio. To chyba druga zmiana gwardzistów. Rudego tym nie obudzili, a mnie i owszem. Podszedłem do radia i wziąłem je w rękę.
- Szef śpi, mówcie co tam się dzieje.

27. VECTRA

  Wróciłem do domu, Rudy spał na kanapie. Dorwał się do moich zapasów piwa. Dobrze, że zawsze kiedy tylko jestem w sklepie go uzupełniam. Nie będę go budził. Wyłączyłem telewizor i też położyłem się spać. W innym pokoju, żeby nie było. Szybko zasnąłem, co zwiastowało kolejny chory sen.